Bay-Car Blues Festival (zaterdag) New Blues Generation (Marquise Knox & Kat Riggins)(US) - Diunna Greenleaf & Christone 'King Fish' Ingram (US) - John Nèmeth Band ft. Kirk Fletcher (US/F) - Heckle & Jeckle (F) Grande-Synthe (F) zaterdag 04 november 2017 reporter: Marcel - photo credits: Freddie info organisation: Bay-Car Blues © Rootsville 2017

Na een verkwikkende nachtrust konden we ons opmaken voor dag 2 van Bay Car Blues. Veel bluesfanaten aanwezig, want de zaal was al op voorhand uitverkocht.

De avond werd in gang getrapt door het Franse duo Heckle & Jeckle, niet te verwarren met de twee raven uit de tekenfilms... Het duo leerde elkaar kennen op een zonnig caféterras , begonnen wat te jammen en blijven ondertussen hun dingen doen gebaseerd op de traditionele Mississippi Delta Blues. Vandaag werden Clement Martin (gitaar) en Victor Doyen (Gitaar en zang) bijgestaan door Stephane Wils aan de percussie. Ze stonden niet zoals verwacht op het hoofdpodium maar wel op een kleiner zijpodium in de zaal.

Een aantal dingen gingen echter een beetje de mist in. Het trio begon zonder aankondiging, ze begonnen terwijl de massa nog aan het toestromen was, wat eigenlijk heel storend werkte zowel voor diegenen die al aan het luisteren waren als voor de mannen zelf, tussen het eerste gedeelte door, werd het optreden onderbroken door een dienstmededeling, enfin niet ideaal.
Voor de rest, drie sympathiek gasten waarvan Stephane de percussie deed op een 'beat box'. Het trio zou de muzikale delen opvullen tussen de grote namen door en hadden een repertoire van bluesklassiekers als ‘Driftin Blues’, ‘T-Bone Shuffle’, ‘Key To The Highway of ‘Mojo Working’. Alle songs in een eigen kleedje gestoken en aangenaam om naar te luisteren.

Op deze tweede dag stonden weer grote kleppers op de affiche, te beginnen met John Nemeth Band samen met Kirk Fletcher. Op zijn 30ste was Nemeth de rijzende ster aan het bluesfirmament. Hij laat zich beïnvloeden door Sonny Boy Williamson en Little Walter. We konden ons dus verwachten aan het betere harmonica werk. Bij deze wordt hij bijgestaan door niemand minder dan Kirk Fletcher. De man kan perfect overschakelen van Chicago Blues naar de meer jazzy West Coast blues. Een topperformer zowel in de studio als on stage. Hij begeleidde al tal van bluessterren en deze combinatie moest vonken geven. Verder in de band hadden wij Anthony Stelmazak op gitaar, Fabrice Bessouat op drums en Antoine Escalier aan de bas.

Vanaf de eerste noot was het er weer boenk op. De stage outfit van John kon wel tellen want met zijn overall en rode zeemanspet had hij veel weg van Luigi van Mario Bros. Wat bij de man vooral opvalt is zijn ontzettend warme en soulvolle stem. Het doet ook zijn muziek hard neigen naar de echte soul blues. Daarenboven speelt de man een stevig potje op de mondharmonica en we kregen dan ook een stevige set met zeer weinig adempauzes. ‘Come On’, ‘She’s Looking Good’, ‘Under The Gun’, het fantastische ‘3 Times A fool’, het nog betere ‘Stoned’ gebracht met veel vocale steun van het publiek of het magnifieke ‘Testify’ waren enkele nummers uit zijn set.

Ondertussen was de band vervoegd door Kirk Fletcher, die meteen een hofdrol kreeg toegespeeld in de gitaarsolo’s en nog een extra toevoegde aan het optreden. Damned, dit was al top en we waren nog maar aan de eerste band toe. Het publiek snakte naar een bisser maar kreeg er jammer genoeg geen. Blijkt dat het tijdschema zo strak moest zijn voor de veiligheid van de zaal dat er de hele avond geen bissers zouden zijn. Toch even met het stadsbestuur gaan praten moest ik van de organisatie zijn…

Van de ene ster naar de andere, en we komen uit bij Diunna Greenleaf & Kingfish. Op naar Texas waar Diunna opgroeide in de sfeer van religie en gospel. Een geweldige madam die in 2005 de IBC won in Memphis. Ze haalt de mosterd bij mensen als Koko Taylor, Sam Cooke en  Sista Rosetta Thorpe. Samen met de 18-jarige gitaarvirtuoos Christone Ingam ofte “Kingfish” kon dit niet anders dan een topprestatie worden. Verder bestaat de band uit Eric Parker op gitaar, Galvin Moolchan aan de drums en Henrik Poulsen op bas en toetsen.

Als je van een grote bluesdame spreekt dan ben je hier op het juiste adres. Haar band trok de trein in gang zonder de hoofdrolspelers maar toen kwam ze aan, de Diva, een echte bluesmama en we zouden het geweten hebben. Build for comfort and not for speed en de hele tijd was het swingen en shaken geblazen. Come on mama and shake those hips….
Ze heeft een stem die straffer klinkt dan Klokke Roeland. ‘ We starten met ‘ I Got A Notion To leave’ waarna we op een zilveren schaaltje een geweldig arrangement op speed voorgeschoteld kregen van Robert Johnson’s ‘If I Had Possession Over Judgement Day’ dat zonder moeite overvloeide in ‘Rumblin’ and Tumblin’ en wij een staaltje kregen van het betere shout werk.

Hierna mocht de net 18-jarige Christone Ingam aka Kingfish het podium op en kreeg hij de kans om zelf één nummer te brengen. ‘Loving You Tonight’. Mijn kin zakte tot op mijn schoenen. God! Wat een talent is die gast! Geweldig gitaarspel en een warme, volwassen stem. En dan durven sommigen nog beweren dat ze geen goede bluesbands meer kunnen vinden, jawadde gasten… Hierna mocht Christone zich beperken tot, meer dan stevige begeleiding van Diuanna met ‘Back Door Man’, ‘Sunny Day Friends’, ‘Taking Chances’ ook haar eigenzinnige ode aan John Lee Hooker ‘ Ride Johnny Ride’ zoals ze het zelf zei: “I miss The Boom Boom Man”. So do we , so do we…Einde show, weer geen bisser maar als kers op de taart en bij het verlaten van de bühne, nam ze al zingend afscheid van het overdankbare publiek : “I’m going to see you again!” The sooner the better mijn gedacht…

Als afsluiter van dit geweldig weekend had de organisatie New Blues Generation op de affiche gezet. Het koppel Marquise Knox en Kat Riggins. Geboren in 1991 is Knox één van de toptalenten van zijn generatie en de huidige lichting bluesmuzikanten. Niet moeilijk, want hij kreeg van thuis uit de blues met de paplepel ingegoten. Op 12-jarige leeftijd presteerde hij het al om het voorprogramma te spelen van niemand minder dan B.B. King. Samen met zijn band zal hij de jonge, uit Florida afkomstige, Kat Riggins bijstaan. Een zangeres met een warme soulvolle bluesstem. Kat is een zeer maatschappelijk geëngageerde persoon en heeft net een nieuw plaat uit, met name ‘Blues Revival’.

We waren dus benieuwd naar deze combinatie. Dit powerduo wordt bijgestaan door Michael Battle aan de drums, Matthew Lawder op gitaar en Augustus Thornton op bas. Het had geen haar gescholen of Knox had niet kunnen aantreden, want op 24 august ll. werd hij na een optreden neergestoken. Daar was dus niks meer van te merken en de man was “Alive and kickin”. Starten met ‘It’s Not Right’ overgaand op ‘Walking The dog’ en ondertussen laten zien dat hij van alle markten thuis door zijn smoelschuiver boven te halen. In het laatste stuk nog even Howlin Wolf oproepen met ‘Smokestack Lightning’ en toen verscheen de knappe Kat Riggins op het podium.

Een zeer energieke “spring-in-t-veld” die ons trakteerde op een aantal bluesstandards als ‘Voodoo Woman’, Rollin And Tumblin’, ‘Queen Bee’, Koko Taylors ‘Wang Dang Doodle’ and ‘Blues Is My Business’. Marquise mocht dan verder de set afwerken wat hij deed met grote passie, zich volledig inlevend in zijn laatste nummer ‘That’s The Blues’. Ik kreeg er koude rillingen van..Op het laatste nummer ‘Mojo Working’ kwam Kat Riggins terug en er ontplooide zich een geweldig samenspel tussen de beiden. Waw!

Ondanks het geroep naar een “encore”, bleven we weer op onze honger zitten. Gelukkig deed dit geen afbreuk aan hetgeen wij net hadden beleefd.

Hiermee was het doek gevallen over 2 superdagen. Wat kunnen wij hierover nog meer zeggen? Niks denk ik. Top organisatie met super sympathieke medewerkers en bestuur, prachtige locatie, 2 dagen volle bak en blues van de bovenste plank. Wij konden tevreden naar huis gaan met de gedachte: “Volgend jaar komen we zeker terug”. Het concept deed ons een beetje denken aan het teloorgegane Springblues Festival in Ecaussines.

Springblues Is Dood, Lang Leve Bay-Car Blues !!!!!!

Bay-Car Blues 2018
02 & 03 november 2018